De ’C’ van commentaar
Verkiezingen gaan over partijprogramma’s, over de kwaliteit van de kandidaten maar ook over de manier van aan
politiek doen. Je kan politieksucces nastreven door groepen tegen elkaar op te zetten en te polariseren. Door fake news de wereld in te sturen. Of door plots van standpunt te veranderen omdat je ergens aanvoelt dat het buikgevoel van sommigen dat vraagt. Wel, dat vind ik onredelijk. Zo ondergraaf je niet alleen de politiek, maar ook het samenleven in een gemeenschap.
Opbouwende en toekomstgerichte politiek heeft nood aan een goede scheut redelijkheid. De rede helpt om kritisch na te denken. Ook over de eigen voorstellen. De rede helpt het evenwicht bewaren tussen het beklemmende buikgevoel en het genereuze hartsgevoel. Als politicus wil ik met beide voeling houden. Maar er is redelijkheid nodig om er niet in verloren te lopen. Ook als de verpakking voorrang krijgt op de inhoud, vind ik dat onredelijk. Want politiek moet gaan over de grote keuzes die wesamen maken. Hoe kansen geven aan de sterken en de kwetsbaren sterker maken? Hoe duurzaam omgaan met grondstoffen en de schaarse ruimte? Hoe erover waken dat technologische veranderingen leiden tot meer levenskwaliteit? Hoe geborgenheid bieden én de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen vrijwaren? Hoe identiteit en openheid verzoenen of lichamelijke en geestelijke gezondheid bevorderen? Daar heb je sterke politici voor nodig die op een redelijke manier aan redelijke
oplossingen werken. Daarom vind ik het tijd voor een Revolutie van de Redelijkheid.
